Met beperkte structurele wijzigingen het wooncomfort verhogen, dat was de uitdaging in dit project. Aangezien de opdrachtgever zelf tuinarchitecte is, lag het voor de hand dat zij een maximaal contact met de buitenruimte belangrijk vond. Om daaraan tegemoet te komen, hebben we de belangrijkste leefruimtes intern verschoven. De gelijkvloerse keuken en eetruimte bleven behouden. Maar door de achterliggende berging bij de ruimte te betrekken krijgt die een ruimtelijker gevoel. Ook dankzij het inbrengen van een vide die extra daglicht tot die in de leef- en bergzone brengt.

De woonkamer verhuisde naar de verdieping om een direct uitzicht op de tuin te krijgen. De vrijgekomen ruimte is herbestemd tot inpandige garage. Vanuit de woonkamer is er via de vide zicht op een extensief groendak. De aanliggende overloop biedt ook toegang tot dit groen op niveau.

De bovenverdieping biedt een slaapkamer, badkamer en dressing. Ook hier is er zicht op de tuin vanuit de nachthal en slaapkamer.

Een tweede vide in de inkomhal zorgt voor licht in de inkomhal. Bijzonder eyecatcher op de verdieping zijn de gerecupereerde glas-in-loodramen die hier in de gevel werden verwerkt. Ze zijn niet een visuele aandachtstrekker, maar brengen ook indirect daglicht in het aangrenzende toilet.

Hout als bindmiddel

Een houtsoort met warme tint brengt de natuur letterlijk naar binnen. Het materiaal typeert ook de authenticiteit van het huis. Nieuwe houten toevoegingen contrasteren bewust met de bestaande houten elementen, zoals de originele houten deuren. Verder stond maximaal behoud van bestaande elementen en het creëren van ruimte voor bestaande souvenirs en kunst centraal in de ontwerpuitdaging.

Ook de gelijkvloerse verdieping van de voorgevel werd opnieuw in hout uitgewerkt. Het hout maskeert de toegang tot de garage en de voordeur, ze gaan op in het vlak. Een houten opstapje verraadt de toegang tot de rijwoning. Het hout op de verdieping kreeg een houten kadrering om een uniform gevelbeeld te krijgen. De achtergevel kreeg houten zonwering.